U "JAVA" Galeriji savremene umjetnosti u petak 20. januara u
19.00 sati otvorena je izložba fotografija Dejana Vekića pod naslovom
"kaoSarajevo" (20 godina poslije).
Radi se o seriji umjetničkih fotografija nastalih u Sarajevu u periodu 1992-95. u ratnim uslovima. Rat je uticao na proces nastajanja ovih fotografija gotovo u svakom pogledu: u pogledu motiva grada pod opsadom kao i u pogledu same izrade fotografija. Sarajevski fotografi su u toku opsade sami pravili razvijače za filmove (koje su im često poklanjali strani ratni foto-reporteri) i printove miješajući hemijske komponente koje im je donirao Bosnalijek. Predstavljene fotografije su umjetničke, one nisu dokumentarne osim u tom smislu što su i same postale dokumentom rata jer su nastale u ratu: fotografisane su i fizički su proizvedene tokom rata. Iz tog razloga ih moramo tretirati kao istinske muzejske eksponate neprocijenjive vrijednosti koji su trenutno dio autorove privatne kolekcije, a koje su od sada izložene u "JAVA" Galeriji savremene umjetnosti i ponuđene domaćim i stranim muzejima, galerijama i kolekcionarima na prodaju kao primjerci autentične umjetničke fotografije autentične umjetničke sarajevske scene.
Primijetićemo da Dejanove fotografije nisu reporterske ratne fotografije. Na njima nema direktne ratne akcije, nema krvi, nema šokantnih scena. Dejanov cilj nije bio fotografisati šok u momentu kada se on dešava, već trenutke kada se grad i stanovnici oporavljaju od njega, kada nastoje "doći sebi", vratiti ljudsko dostojanstvo, građanski duh i funkcionalnost gradu.
Ratna drama na ovim fotografijama se vidi indirektno, u ogledalu, u refleksiji. Ona se, naime, ogleda kroz statične vedute grada u momentima kada grad nastoji da funkcioniše normalno, u momentima predaha kada grad nastoji da se sabere, da se sanira, da ozdravi, da dijagnosticira sopstveno stanje. Tako i Dejan upravo u tim momentima predaha, ili uzdaha, dijagnosticira stanje duha grada, bilježi život u njemu, bilježi skrivenu dramu na ljudskim licima u redu za vodu, hljeb, na sahranama, u kafiću. Dejan nastoji zabilježiti one momente koji obično prolaze nezabilježeni, za koje malo ko odvoji vremena i kojima malo ko posveti pažnju, naročito u kaosu rata.
Prikazujući kaos ratnog Sarajeva, Dejan koji je tada u svojim ranim dvadesetim, svakom svojom fotografijom, a onda i čitavom serijom, definiše predah, tu česticu mira i smiraja u oluji kaosa, i to je nit koja prožima i povezuje ovaj opus. Svaka fotografija predstavlja jedan kratki rezime, refleksiju, jedan momenat zastanka, jedan kratki uzdah pri pogledu na pustoš. Dejan kontrastira naizgled obični ljudski trenutak, ili pak potpuno praznu ulicu, stravičnom historijskom dešavanju koje je istovremeno i u pozadini, a i tu - pred našim očima.
Kao samostalni eksponati, ali i u obliku Vekićevog autorskog video rada koji je također prikazan na ovoj izložbi, a čiji je naslov upravo "kaoSarajevo", ove fotografije obišle su sve značajnije svjetske galerije i muzeje umjetnosti od Centre Pompidou (Paris) do Holocaust Memorial Museum (Washington, DC).
D. Nikšić
Photos: A. S.
Radi se o seriji umjetničkih fotografija nastalih u Sarajevu u periodu 1992-95. u ratnim uslovima. Rat je uticao na proces nastajanja ovih fotografija gotovo u svakom pogledu: u pogledu motiva grada pod opsadom kao i u pogledu same izrade fotografija. Sarajevski fotografi su u toku opsade sami pravili razvijače za filmove (koje su im često poklanjali strani ratni foto-reporteri) i printove miješajući hemijske komponente koje im je donirao Bosnalijek. Predstavljene fotografije su umjetničke, one nisu dokumentarne osim u tom smislu što su i same postale dokumentom rata jer su nastale u ratu: fotografisane su i fizički su proizvedene tokom rata. Iz tog razloga ih moramo tretirati kao istinske muzejske eksponate neprocijenjive vrijednosti koji su trenutno dio autorove privatne kolekcije, a koje su od sada izložene u "JAVA" Galeriji savremene umjetnosti i ponuđene domaćim i stranim muzejima, galerijama i kolekcionarima na prodaju kao primjerci autentične umjetničke fotografije autentične umjetničke sarajevske scene.
Primijetićemo da Dejanove fotografije nisu reporterske ratne fotografije. Na njima nema direktne ratne akcije, nema krvi, nema šokantnih scena. Dejanov cilj nije bio fotografisati šok u momentu kada se on dešava, već trenutke kada se grad i stanovnici oporavljaju od njega, kada nastoje "doći sebi", vratiti ljudsko dostojanstvo, građanski duh i funkcionalnost gradu.
Ratna drama na ovim fotografijama se vidi indirektno, u ogledalu, u refleksiji. Ona se, naime, ogleda kroz statične vedute grada u momentima kada grad nastoji da funkcioniše normalno, u momentima predaha kada grad nastoji da se sabere, da se sanira, da ozdravi, da dijagnosticira sopstveno stanje. Tako i Dejan upravo u tim momentima predaha, ili uzdaha, dijagnosticira stanje duha grada, bilježi život u njemu, bilježi skrivenu dramu na ljudskim licima u redu za vodu, hljeb, na sahranama, u kafiću. Dejan nastoji zabilježiti one momente koji obično prolaze nezabilježeni, za koje malo ko odvoji vremena i kojima malo ko posveti pažnju, naročito u kaosu rata.
Prikazujući kaos ratnog Sarajeva, Dejan koji je tada u svojim ranim dvadesetim, svakom svojom fotografijom, a onda i čitavom serijom, definiše predah, tu česticu mira i smiraja u oluji kaosa, i to je nit koja prožima i povezuje ovaj opus. Svaka fotografija predstavlja jedan kratki rezime, refleksiju, jedan momenat zastanka, jedan kratki uzdah pri pogledu na pustoš. Dejan kontrastira naizgled obični ljudski trenutak, ili pak potpuno praznu ulicu, stravičnom historijskom dešavanju koje je istovremeno i u pozadini, a i tu - pred našim očima.
Kao samostalni eksponati, ali i u obliku Vekićevog autorskog video rada koji je također prikazan na ovoj izložbi, a čiji je naslov upravo "kaoSarajevo", ove fotografije obišle su sve značajnije svjetske galerije i muzeje umjetnosti od Centre Pompidou (Paris) do Holocaust Memorial Museum (Washington, DC).
D. Nikšić
Photos: A. S.
Nema komentara:
Objavi komentar